yaz yağmuru gibi ıslanmış bembeyaz tepelerin arasından gelen siyah bozkır atlarının at kuyrukları içimi bir bir gıdıklarken, sen; ne güzel de bakıyorsun dünyaya gögüs uçların gibi öyle dimdik?
beyaz tepelerini süpüren tel tel saçların gönül telimle bir bir raks ediyor bak. ne olur baynunu öyle eğme. bakışların beni delsin geçsin... gözlerindeki perdeleri silkelerken ben, koyu kalın bir bordo renk düşer yüreğime. yukardan kopup kapaklanır öyle uzun uzun ve katmet katmer. karanfiller mi dersin bu senden düşenler yoksa kırmızı dikenli güller mi?
ıslanmış kalkerli beyaz coğrafyanın kapalı peri baca uçlarında dudaklarım yerini sabırsızca alırken, saçların bıyığım gibi oldu. gülme!..seni seni yaramaz.
güzündeki zindan perdelerden güneş giriyor artık bak!
