biri için inzivaya çekilmek, hayatı onsuz yaşamaktan vazgeçmek.
insanı irdelediğimde soruyorum kendime "değer mi", cevap veriyor diğer yanım "böyle birini bulduğunda yüreğine sor bana değil, ben mantıklı yanınım senin ve cevabım hayır olur. bir ömrü nefessiz mi tüketeceksin?"
mikrofon hala mantıklı yanımda hala insan için kendi hayatından fedakarlık etmenin anlamsız olduğunu söylüyor. zaten şarkıların ve kitapların çoğu da bunu demiyor mu?
diğer yanım da afet hoca sevdiği adamı bekledi ve kavuştu sonunda diyor. ama mantık hemen devreye girip kızım salak olma, o filmlerde olur sadece diyor. geri dönen bir tek giden göster bana!
son söz olarak o hayatına devam ederken senin komada yaşaman doğruysa bekle. ama hayatın seni beklemeyeceğini de bil.
sonrasında keşkelerin ve pişmanlığın devreye girmesi kuvvetle muhtemeldir.
sonuçta götü boklu insandan bahsediyoruz.
