bir ara bizim eve karıncalar dadanmıştı, 50 yıldır mutfakta olduklarını ve oranın kendilerine ait olduğunu, bizim sonradan geldiğimizi iddia ediyorlardı.
genellikle bizim uyuduğumuz saatlerde mutfaktaki erzaklarımıza hain saldırılar düzenlemek suretiyle hem geçimlerini sağlıyor hemde bize zarar veriyorlardı.
bizim umursamazlığımız mı, onların küstahlığımı bilinmez, mutfak, koridor, salon hatta yadak odasına kadar sızdılar.
diyalog denedik, olmadı!
gördüklerimizi öldürdük, olmadı!
geldikçe geliyorlardı, sızdıkça sızıyorlardı! geçiş yollarını kapattık, naftalinler döktük olmadı!
sonunda bu işin böyle olmayacağını anladık, tek yol yuvalarını kurutmaktı!
yuvalarına götürmeleri için karınca yemi aldık, aldılar götürdüler, yuvalarında yediler, hem kraliçeleri hemde işçileri öldü!
yaşasın!
kandil, mahmur orada gün gibi dururken, buraya sızanları öldürsek ne olur öldürmesek ne olur, kraliçelerini* imralı'da besledikten, yuvalarını darmadağın etmedikten sonra hiç! bir! işe! yaramaz!
belki abd askerlerinin ırak'tan tamamen çıkması bekleniyordur kim bilir, yoksa bu hükümet bu asker bunu bilmeyecek kadar aptal olamaz...
