ahmet kaya'nın şafak türküsü eserinden esinlenerek yaptığım türküdür:
beni burada arama arama anne,
kapıda adımı adımı sorma,
damar yoluna serum girmiş koparma anne, ağlama..
kaç zamandır yüzüm traşlı,
gözlerim şafak bekledi,
uzarken ellerim eldivene, kulağım asistan abide,
temel bilimleri özledim anne,
uzman olmak isterken delicesine.
kanlarımla sınırsız,
sondalarımla genç,
kan gazlarımla çocuk devrederken sırdaşıma, usulca açılıverdi kollarında damar yolu. mehmet öz'ü düşün anne, gazi yaşargil'i, internleri düşün anne,
düşün ki o an güneşli güzel uzmanlık günlerine inanan mutlu bir interncük havalansın. ne garip duygu şu internlük, aldığım kanlar geliyor aklıma, bir açıklaması vardır, giderken damar yolu açmaya.
bağışla beni güzel annem,
uzman tadında bir mektup yazamadım diye kızma bana,
elleri değsin istemedim, ağlayıp koklayacaktın,
belki bir ömür saklayacaktıın koynunda.i
nternlük ağrısı asıldı boynuma,
oysa uzman tadında yaşamak isterdim.
kısacası güzel annem; bir kan almayı düşünürken ürpermek yok,titremek, heyecanlanmak yada izin beklemek asistanlardan.
kanlar ki senden alınır, sondalar ki sana takılır,
ben damar yolu derim, arter kan gazı derim,
gün yanaklı interne benzer,
yine de oğlunu intern yapmak, kim bilir ne garip şey anne.
internlük ne garip şey anne,
uzman olamayacağım örneğin,
intern olmak ne garip ne şey anne...
