son dönemde halkın iktidarından bahseden, bu iktidarı eleştirmeye meraklı şahısların ağzına fazlasıyla dolanan sözdür. derler ki, efendi-köle mantığı dönem itibariyle toplumumuzda hakim olmuştur. halkın iktidarı, kölelerin iktidarı olmuş, köleler sisteme istedikleri hayat, inanç ve konuşma biçimlerini köle ahlaının efendi üzerine geldiği, bir şekil kendi hayat biçimini, inançlarını dayatmışlardır. efendilerse bu sisteme karşı, bu hınç kültürüne karşı pek bir şey yapamamakta, mevcut düzeni değiştirebilecek gücü bulamamışlardır.
atlanan şudur. nietzsche kölelerden acıyarak bahseder, köleler efendileri yola getiren muhteşem varlıklar değil, tam tersi eski sistemin öteberisini (aslında hiç olmayan bir eşitlik, özgürlük, zorlama bir ahlak anlayışı) yanlarına alan köleler kendi seslerini çıkarabilmek için binlerce yılın çer çöpünü amaçlarına alet etmiş ve bir haklılık anlayışı yaratmışlardır. bu öyle köklü bir sistemdir ki, tek bir efendinin ya da efendilerin kırması mümkün değildir.
üstinsan bu anlamda tek bir insan, tek bir kişi değil, birikmiş özgür bir etik anlayışı, klasik eşitlik özgürlük tartışmalarından sıyrılmış hayata daha realist gözle bakan insanları en çok da toplum baskısı, gereksiz kural ve formalitelerden sıyrılmış bir insanı anlatır.
