koca bir bahar döneminin neredeyse hergünü o öğrenci işlerinin koridorlarını''bakın ben mezun olucam yani öle görünüyo ama bi sorun var mı yok mu bu dersten kıllandım ben''dıye tavaf etmeme rağmen yakarışlarıma kulak vermeyen memure ablalar ben mezun oldum sevinciyle memlekete kaçmışken...''aaa sizin iki dersiniz kalmış onları vermeniz gerek''diye telefon aracılığıyla beni benden almış o kadar yol demeden tekrar bursaya ıkı ders ıcın suruklemişlerdi ki o derslerden birinin final sınavında gözetmen olarak anaaa o da kim barııış hocaaaa...bunun içindi heralde dedim valla bunun içindi ben şahsen görünce bile mutlu olurdum.acaba bende mi bi sorun var dedirtmedi değil zaman zaman yani genel kanıya bakınca.ama o kadar öğrencinin arasında beni tanıyıp''ooo yaşıyomusun sen hala ya''diye sorması bile cok büyük moral olmuştu.demem o ki özlediğim tek hocam hoca gibi hoca diyebileğim tek hocam. (bkz: bende bi sorun yok.gerçekten valla bak lan)
