‘12 Mart paşaları,
Elverdi hayınları'
işte, devletiniz de sahip çıkmadı ölünüze
sizi toprak bile almayacak
Devrimci katili Ali Elverdi öldü
O ZATEN BiR ÖLÜYDÜ!
12 Mart paşalarından sermayenin uşağı, devrimcilerin katillerinden, 1 Nolu Sıkıyönetim Mahkemesi Başkanı Emekli Tuğgeneral Ali Elverdi 17 Nisan'da "yediği yemeğin nefes borusuna kaçması nedeniyle" öldü.
Ali Elverdi, devrimcilerin katili bir halk düşmanıydı. 12 Mart darbesinden sonra 1 Nolu Sıkıyönetim Mahkemesi Başkanlığı yaptı.
9 Ekim 1971'de Deniz Gezmiş, Yusuf Aslan ve Hüseyin inan hakkında idam kararı verdi.
Ali Elverdi sadece karar veren bir hakim değil, tescilli bir devrimci ve komünizm düşmanıydı. Deniz, Yusuf ve Hüseyin'in idamlarını izleyecek kadar devrimci düşmanıydı. "idamları ibret-i müessese olmuştur. Onlar asıldıktan sonra hadiseler durmuştur" diyen Elverdi, yıllarca savundu idamları.
Devrimciler idam sehpasına giderken bacaklarının titrediğini görüp zevk alacaktı. Gözlerindeki korkuya tanıklık edecekti. Ama hevesi kursağında kaldı. "idam sehpasında bile komünizm propagandası yaptılar" diye açıklama yapan Ali Elverdi'nin içine oturdu Denizler'in tavrı. Çünkü Denizler'de korkuyu değil, korkusuzluğu gördü, inançlarının gücünü gördü. Denizler ayaklarının altındaki sehpayı kendileri tekmeledi. Ali Elverdi'yi korkutan buydu. Denizler'e bu korkusuzluğu veren inançlarının, komünizmin gücüydü. Ali Elverdi'nin sandığı gibi Denizler "asıldıktan sonra hadiseler" bitmedi. Binlerce Deniz, Yusuf, Hüseyin, binlerce Mahir oldu.
Halk düşmanı Ali Elverdi, Denizler'in idamından sonra ödüllendirildi. 1977 yılında Bursa'dan Adalet Partisi (AP) milletvekili oldu.
Ali Elverdi, devrimcilerin katili olan bir halk düşmanıydı. Suçunu biliyordu. Halkın adaletinin korkusuyla yaşadı. 86 yaşında öldü fakat oğlu iskender Elverdi'nin "son dönemlerde ölü biliyorlardı" dediği gibi o, çoktan ölmüştü. Ne toplumun içine çıkabiliyordu, ne başka bir yere.
Öldüğünde askeri tören istemiş; ama çok sevgili Genelkurmay'ı, uğruna idam sehpaları kurduğu devleti bile sahip çıkmadı ona. Protokol gereği üç beş subay göndermişlerdi sadece. Halk ise zaten yoktu cenazesinde, geriye kala kala birkaç yakını kalmıştı. imam bile, helallik isteme işini tam yapmadı onun için; o da biliyor olmalıydı tabuttakini toprağın bile almayacağını.
Onun idam kararını verdiği devrimciler ise, milyonların gönlünde yaşıyor. Devrim mücadelesinde yaşıyor. O bir fare gibi korka korka yaşadı. Cenazesinde de o korku hakimdi. Bir avuç kişinin katıldığı cenazede Özel Timler binaların çatısında "güvenlik" almıştı. Halk düşmanları suçunu biliyor, kaç yıl geçerse geçsin halkın nefretinin, öfkesinin geçmeyeceğini biliyorlar.
