bu aralar denk gelen hukuk fakültesi öğrencilerinin nedense hepsi 'gelme abim-ablam' diyorlar. biri ankara hukukta okuyor. ayrıca toplum içerisinde saygınlık veya statünün cazibesi gibi şeyleri gerçekten anlamıyorum. bu sene bi çocuk koç universitesi psikoloji tam burslu kazandı, ama babası avukat olmasını istediği için ankara hukuk fakültesine gitti. çocuğu tebrik edeni görmedim. herkes mal gözüyle bakıyor çocuğa. çünkü babasına karşı gelemedi ve açıkçası hayatı sikildi bence. yarın öbürgün hukukçu olmaktan memnun olmadığı zamanlar, yani bu sıkıntı tavan yaptığı zamanlar koç psikoloji gelir aklına. oradan çıksaydım ne yapardım diye düşünür durur, yazık olur.
bende hukuk fakültesi, hukukçu olmak falan eski büyüsünü kaybetti.
