geçmişi unutacak kadar vicdansız olduğumuz için hayır diyoruz.
--spoiler--
insan alışır. insan uyum sağlar. 12 Eylül'e de alıştık, 12 Eylül'ün eserlerine de uyum sağladık. Sadece uyum mu, o eserlerden menfaat de sağladık. işimizi yürüttük.
Bize tecavüz edenlere âşık olduk. Güçlüden öyle korktuk ki karşımızda olmasına dayanamayıp bizi sînesine almasına izin verdik.
Hepimiz 12 Eylülleştik. 12 Eylül'ün çocukları filan değil, düpedüz kendisiyiz artık.
Hepimiz askeriz. Hepimiz Kenan Evren. Hepimiz cunta. Hepimiz darbe.
Böyleyiz. Çünkü gücü seviyoruz, geçmişi hatırlamak istemiyoruz. Kötü geçmişi. Tecavüz sahnelerini.
En büyük silahımızı çıkardık ve o silâhı kullandık. Bizi üzen ne varsa hepsini unuttuk! Unutmak zorundaydık. Yaşamak için. Yaşamı sürdürmek için.
şimdi de zâlimlere aşkımızı ilân ediyoruz.
işkencecilerimize.
Hem de bir tek gerekçeyle: HOMO SUM.
Yani,
1) Ben insanım, güdülerim var, unuturum.
2) Ben insanım, vicdanım var, unutmam. Our boys'u unutma ey talib! insan haysiyetini hiçe sayanları…
Bir de şunu: Sözümona düşman tepesine inmesi gereken postalların o gencecik yüzlerde bıraktığı yara izini.
Peki ya sen?" dersen, diyeyim:
"Unutma gücü"mü gündüzleri kullanabiliyorum ama gecelerime bir türlü söz geçiremiyorum. Kâbuslarıma.
Bu yüzden otuz sene gündüz ışığını görmeden yatağa girmedim. Bir tek gece bile.
Sırf unutayım diye.
Ve fakat hâlâ unutamadım. Dücane Cündioğlu'ndan. http://yenisafak.com.tr/Y...116&y=DucaneCundioglu
--spoiler--
