evet ve hayır diyerek ısrarla önayak olunan ve zevkle tetiklenen toplumsal kamplaşmanın tarafı olunacağı için aklı selim bünyelerin boykot etmesi gereken referandum. çoğunluğun anayasanın içeriğini etüt edip masaya yatırarak oy kullanmayacak olması zaten başlı başına sıkıntı yumağı sunuyor. özgürlükçü sivil bir anayasa isteyen bünyeler cuntacı anayasadan kurtulmak istiyor. burası tamam, fakat tamam olmayan anayasaların ne şekilde olursa olsun eksik kalmaya mecbur metinler olmaları ve sansürcü zihniyetten özgürlükçü insan haklarını önemseyen bir anayasa bekleyememek. bu açılardan yetmez ama evet maskesi içinde sansürcü zihniyet yok sayılıyor. karşı kamplaşma sadece akp üzerinden hayır diyor. benzerini laik-dindar tekelinde gördüğümüz kamplaşma ortamına burda da tanık oluyoruz.
anayasalar eksik metin olmaya mecbur dedik. hadi bunu değişen dünyayı bir yana bırakıp yok sayalım. peki şey nasıl açıklanacak? niye ben kötünün iyisini içime sindirip evet diyeyim. yetmez ama evetçiler gibi. insanımız kötünün iyisini kabullenmek zorunda mı? hayırcıların derdi zaten akp. üzerine pekte söz söylemeden akp rahatsızlığı mevcut. türkiye'nin böyle çağdışı bir anayasayla yönetilmesi rahatsızlığı içinde olmamız, sadece insan hakları babında iyiyi/ olması gerekeni/ günceli yakalayabilen ve en mühimi özgürlükçü anlayışın uzağında vasat bir anayasayı kabullenmemizi sağlamamalı.
partizanlık bir yana. beni derin kutuplaşma yoruyor. evetçiler ve hayırcılar. toplum kutuplara kanalize edildikçe haz alma mantığı üzerinde ciddi düşünülmesi gereken bir insanlığı sömürme aracını benimsedikçe yollar ayrılıyor.
evetmiş, hayırmış!diğerleri işe yaramazmış, çöpe gidermiş. köküne kadar gitmeyi içime sindirerek boykot diyorum. varsa minimal cezası öder geçerim.
