binbir zorlukla büyüttüğü evladını vatan için şehid vermesine rağmen, kendi öz devleti tarafından ikinci sınıf muamelesi gören annedir. şimdi kimse kalkıpta başı açık olanlarında evladı şehid oluyor demesin. onların acısınıda yürekten paylaşıyorum. anlatmaya çalıştığım konu şu; bir anne düşünün ki evladının askerdeki yemin törenine sırf başı kapalı diye alınmasın. bu da yetmediği gibi hiçbir kamu kurum ve kuruluşunda çalışamasın. üstüne birde sözde laik devlet için tehlike unsuru olarak görülsün. hangi vicdan ve insanlık böyle bir şeyi kaldırabilir. vatan yolunda şehadet şerbeti içen bir çok babayiğidin ailesel yapılarını incelerseniz şu gerçeği görürsünüz; annelerinin ve bacılarının kapalı olduğunu ve milliyetçi muhafazakar bir çizgide seyrettiklerini. bütün bunlara rağmen devlet yaptığı bu yanlışı sürdürmekte ısrar etmekte ve bu ailelerin yüreğini her gün binlerce defa dağlamaktadır. ne acı değil mi? bu topraklar uğruna şehid verdiğin evladına rağmen ikinci sınıf vatandaş muamelesi görmek.
