çok dertliyim bu bayram harçlığı konusunda sözlük. yıllar önceydi. bayram günlerini iple çeker alacağım ufak miktarların peşine düşerdim. öpmediğim akraba, yalamadığım komşu kalmazdı. tabi bizden büyükler de vardı. bir onlara verilen paraya bakar bir de bize verilene bakar "ulan bir büyüsem de bana da şu paralardan verseler" diye gözlerimden ateş fışkırırdı. böyle böyle aylar yılları, bayramlar bayramları kovaladı. fakat senelerin artmasıyla doğru orantılı olarak aldığım paranın miktarında bir artış söz konusu değildi. sonra herkes söz birliği etmişçesine üniversiteye girdiğim sene para vermeyi kesti. zamanında az bulduğumuz o parayı da artık mumla arıyorduk. sebep ise hep aynıydı. "kazma kadar oldun bir de para mı bekliyorsun?". o ufak mevlalarla geçen o yıllardan kazma kadar oldun eşiğine nasıl da kadar acımasız geçtik . insan biraz alıştırılır. biraz çok verilip artık sen büyük adam oldun hissi verilir. sonra bu sene daha da büyüdün artık senin de çocuklara para verme yaşın geldi mesajı verilir sonra da bayramda para filan verilmez. ama yurdum insanında nerede o duyarlılık. bir baktık ki daha öğrencilik yıllarında çocuklara para vermesi beklenen insan konumuna düştük.sonuç olarak siz siz olun ergenlerin duygularını önemseyin**
