çocuk olmak. bir başkaydı gerçekten çocukken bayram günleri. yeni elbiseler tâ 2 gün öncesinden baş ucuna koyup yatılır, sabahın erken saatlerinde heyacanla giyip dışarıya çıkılırdı. o zaman arkadaşlıklar başkaydı. kimse evde mahkum değildi teknolojiye. kimse bön bön bakmazdı o zaman "hadi oyun oynayalım" deyince. hoş, şimdi öyle bakanları yeğenlerimden biliyorum. onlarla ne zaman çocuk olup, arkadaşça "oyun oynayalım mı" dediğim zaman bana ya bilgisayarı işaret eder ya da benzeri şeyleri. çelik çomak'ı bilmeyen bir nesil var artık. unutulmuş, terkedilmişler. şimdi arkdaşlıklar o kadar safça ve temiz değil artık. şimdi hep teknolojik bayramlar yaşıyoruz...
