cellatınız sevginizdir, her fedakarlığınız ve hasretiniz giyotininiz olmuştur... siz ona bakarsınız, o size bakmaz... siz onun için biriktirirsiniz en güzel duyguları kitabınızın arasında, o asla okumayacaktır... alışamazsınız, unutamazsınız, vazgeçemezsiniz. siz seversiniz ve bunu ona söylediğiniz an; o -cellatınız- ipinizi çeker... son sözünüz olur 'seni seviyorum' sonsuza kadar acı içinde seversiniz...
ümit etmenin kirli sokaklarında dolaşırsınız senelerce,hasret şarabından içersiniz,her şarkıyı ona armağan edersiniz,her şiirde ona ağlarsınız. ama o asla sizi bilmez,hatırlamaz bile belkide sevdasından boynunu vurduğu o adamı... kısa bir heyecandır onun için hatıralarında... gözlüklü saf lise bir delikanlı yada idealist bir üniversiteliden öteye gidemezsiniz onun nazarında... hatıralarnız masal olur belki onun torunlarına...
sizse istanbul'la arkadaş olur. yalnızlığınızı ağırlarsınız beş çaylarında. duvarınızda bir resim olur belki, belki bir mektup kitabınızın arasında yada sadece bir hatıra rüyalarınızda... ama ondan öte olduğunu daima ve sadece siz bilirsiniz... yıllar evvel ölmüş bir halde, eksik parçalarla, yaşarsınız beyhude...
