1994 dünya kupası finallerinde los angeles'ta oynanan brezilya-italya karşılaşmasının hiç unutulmayacak olayıdır.
ki bu olayın kahramanı italyan futbolcu denince ilk akla gelenlerdendir.
kendisi endüstriyel futbolun, futbola ilk girdiği anlardaki insan olup endüstri falan anlamam zaten söylüyemeyorum o kelimeyi deyip o işlerden pek anlamadığını ve de şimdilerde kendini hayır işlerine adamış bana göre hayatımda gördüğüm en iyi futbolculardan biridir: roberto baggio!
kimilerine göre kariyeri o maçtaki penaltıyı kaçırmasıyla bitmiş ya da en azından 0'a kadar inmiş bir futbolcu olarak görülse de bence kesinlikle böyle değildir.
lakin, eğer öyle olmuş olsaydı baggio futbolu bıraktığında binlerce hayranı hüngür hüngür ağlamazdı.
penaltı kaçırmak dünyanın en zor işi değildir; şu güne kadar belki milyon tane topçu kaçırmıştır penaltı.
ama bence hepsinin kaçırdığı penaltının önemi ve de etkisi baggio'nun kaçırdığı kadar olamaz. ister kümülatif toplam deyin isterse basit toplam!
velhasıl kelam şu dünyada en güzel sevinçlerden biri de hakemin penaltı noktasını göstermesidir. (tabi penaltıyı kazanan açısından)
zira hakem o an o noktayı gösterdiğinde bütün tarafrarlar en az gol atmış kadar sevinirler.
eğer ki baggio gibi bir adamsanız ve final oynuyorsanız sizden beklentiler çok yüksek olduğunda o penaltıyı kaçırmamalısınız.
kaçırdı diye de karizması yıldızlığı falan bitmedi bitmezde!
