telefonu şimdi kapattım. telefon çaldığında ekrana baktım. bilinmeyen numaraydı. telefonu açar açmaz sorularını makinalı tüfek gibi arka arkaya sordu bono. "aklımı kurcalıyor. arkadaşım recep bey böylesine önemli bir anayasa değişiminde neden muhalefetin desteğini önceden almadı? %100 evet oyu çıkan bir referandum daha iyi olmaz mıydı?" diye sordu. yine aklımın yettiğince dilimin döndüğünce anlatmaya çalıştım. iktidar partisinin bu anayasa değişimi gündeme geldiğinde muhalefet partilerini davet ettiğini, ama muhalefetin bu meclisle yapmayalım seçimden sonra yapalım dediğini, ama bunu seçimlerden henüz 2.5 yıl sonra söylediklerini, kaldı ki olmaz ya icabet edip topluca oluşturulan bir kurulda en demokratik ve en katılımcı bir anayasa paketi çıkmış olsa dahi ülkeyi bölmeyi hedefleyen terör örgütünün yine de boykot kararı ile % 100 katılımı engellemeye çalışacak olduğunu, çünkü kendisinin nemalandığı ayrımcı maddeler, kanunlar, kurallar, ya da yapılan kuralsızlıklar bütününün ancak bölünmesiy ve zihinlerdeki bölücülüğü tetiklediğini anlattım. "anlamıyorum. muhalefet dediğin ülkenin gelişmesi için farklı çözüm önerileri sunmak demektir. böyle kuru kuurya her şeye muhalefet etmek ülkeye ne gietirir ki?" dedi. hıçkırıklara boğuldu ve daha fazla konuşamayacağını söyledi. telefonu kapattık.
