akşam mesai çıkışında uğradım yanına. kendimi tanıttım. geçmiş olsuna geldiğimi söyleyince pek sevindi. hasta ziyaretinin makbulü kısa olandır dedim ve sadede girerek önceki entarimde belirttiğim hususları aktardım kendisine. güleryüzlü efendi bir adam. ama suratından kafasına bir şeyleri taktığı apaçıktı. sordum kendisine. "boşver." dedi. ısrar ettim. "anlamıyorum bir önceki anayasa darbe anayasasıysa, demokratik olması nasıl beklenir? 30 yıldır iktidar olan partiler neden gerekli değişiklikleri yapmamışlar? 30 yıldır niye beklendi değişiklik yapılması için? hem anlamadığım şey demokratik olduğu noktasında bu kadar şüphelerin olduğu bu anayasada değişiklik yapılmasına kim niye karşı çıksın ki?" dedi. dilimin döndüğünce türkiye'de hukukun değil ama hukukçuların egemen olduğu otokratik bir rejimin olduğunu, ana muhalefet partisinin bu rejimden nemalandığını, zaten ülkesel hiç bir projelerinin olmadığını, kazara iktidar olurlarsa bu projesizlikle ülkeyi bir felaketin beklediğini, 2011 içerisinde zaten daha geniş bir değişiklik paketinin gündemde olduğunu ama hayır oyunu savunurken bu kesimin değişikliklerin yetersizliği savıyla ortaya çıktığından bahsettim. gözlerinde iki damla yaş belirdi. o gülen şen şakrak bono gitti, hüzünlü bir bono geldi. çok üzüldüm. kendimi çok kötü hissettim. yanında daha fazla duramadım ve müsaade istedim.
