ibrahim'in teslimiyet hikayesini bilmeyenler için doğru bir ifadedir. *
"Bu ibrahim'in dinidir; kana susamış tanrıların, mazoşistlerin ve işkencecilerin değil. insanın mükemmelliğe ulaşmasının, bencillikten ve hayvani arzularından kurtulmasının hikayesidir yaşanan. insanın daha ulvi bir makama ve aşka, ve bilinçli bir insan olarak sorumluluklarını yerine getirmesine engel olacak her şeyden azade olduğu bir iradeye yükselişidir...
...Hikaye, bir koçun kurban edilişiyle sona eriyor. Bu, Yüce Allah'ın tarihin en büyük insan trajedisi sonuna ilişkin dileğidir - birkaç aç insanı doyurmak için bir koç kurban etmek.
Sen de ibrahim gibi kendi ismail'ini getirmelisin Mina'ya. Senin ismail'in kim? Ancak sen bilebilirsin, başkası değil. Belki eşin, işin, yeteneğin, gücün, cinsiyetin, statün vs. Ne olduğunu bilmiyorum, ama ibrahim'in ismail'i sevdiği kadar sevdiğin birşey olmalı.
Senin özgürlüğünden çalan, görevlerini yerine getirmeni engelleyen, seni eğlendiren, hakikatı duymaktan ve bilmekten alıkoyan, sorumluluk kabul etmektense meşrulaştırıcı sebepler ürettiren ve seni sadece gelecekte senden gelecek yardım için destekleyen ne varsa; işte bunlar onun işaretlerindendir. Onu arayıp bulmalısın. Eğer Allah'a yaklaşmak istiyorsan, ismail'i Mina'da kurban etmen gerek.
ismail'in yerine geçecek koçu (fidye) sen tespit etme, bırak Allah sana yardım etsin ve bir hediye olarak göndersin. O, koçu ancak bu şekilde kurban olarak kabul eder. Koç ancak ismail'in bedeli olduğunda kurbandır; yalnızca kurban olsun diye koç boğazlamak ise kasaplıktır." (ali şeriati)
"Michael P. Mckeating'e göre bu kurban hikâyesinin arkasında Tanrı'nın ibrahim'i, onun etrafındaki kendi tanrılarına insan kurban eden paganların o tanrılarını sevmesi gibi, kendisini sevip sevmediğini denemek istemesi yatar. Tanrı, ibrahim'in sevgisini denemek istemiştir. 2009'un şu gününde, omnipotens Tanrı'nın nasıl olup da ibrahim'in, kendisine karşı duygularını bilmediğini sorgulamayın, bunu bu şekilde alın ya da almayın. Dinî öğretinin anlaşılabilmesi için eşelenmesi gerekir, olumsuzlanması için değil.
din bizzat kabul etme ritüelidir aslında. Dini kabul ettiğiniz için kabul etmeniz önemlidir; "uzun süre düşündüm ve bu dinde karar kıldım" demenizin hiçbir anlamı yoktur; bunun gibi, burada tutarsızlık görüp görmemenizin hiçbir anlamı yok. Kabulün olduğu yerde kabul öndedir, tutarsızlık ya da tutarlılık değil." (C. Cengiz Çevik)
ibrahim çok ihtiyar olmasına rağmen umudunu kaybetmeden Allah'a dua edip kendisine bir evlat nasip edilmesini dilemişti. Bunun karşılığında evladını Allah yolunda kurban edeceğine söz vermişti. Ve o evlat -ismail- kendisine nasip oldu. Gün geldi, verdiği söz hatırlatıldı *
ibrahim bunu nasıl yapacaktı? Biricik oğluna, canına, cananına nasıl kıyacaktı ki?!
ibrahim'in yaptığı hareket bir kasaplık, bir boğazlama veya bir vahşet örneği değildir.
Onun yaptığı bir teslimiyet hikayesidir.
ibrahim bütün benliğiyle teslim oldu ve aynı şekilde ismail de teslim oldu.
Allah insanlar arasındaki kendi sosyalizmini kurmak için kurban'ı, ibrahim'e ve ondan gelecek nesillere, ona uyacak ümmete hediye etti.
ve bütün bu teslimiyetin sonunda elbetteki bayram vardır!
