yaklaşık beş dakika önce aklıma geldi sözlük. eski kız arkadaşıma mail gönderecektim, sürekli son günlerde rüyalarımda onu görüyorum saçma sapan kurgularda. her neyse mail adresini tam hatırlayamadım, alt çizgilerle dolu bi' şeydi. yanlış gönderme ihtimalini göze alamadım ve messenger'da denedim (zamanında bana şifresini değiştirtmişti ayrıyken, sonra bir daha değiştirmemiş aynıydı). açıldı. derken mail kutusuna bakmaya kadar gitti serüven...
şimdiye kadar kimse bensiz yaşamamıştır yaşayamaz sanıyordum ben sözlük. meğer yanılmışım, yanılıyormuşum. biz geçen sene ayrılmıştık. ha sanma ki aşk acısı çekiyorum, çılgına döndüm ve senin yakana sarılıp dert yanıyorum. inan bana benimki ilerlemiş bir ego acısı...
ben yaşamaya devam ettim. başkasını buldum, çok sevdim, bağlandım, çoktan unuttum. ama o unutamaz sanıyordum. sadece o da değil, ondan önceki de; ilki de... hep sanıyordum ki; ellerinde benim resmim, filmlerdeki delirmiş karakterler gibi bir öne bir arkaya sallana sallana adımı sayıklayarak beni bekliyorlar...
akıllarının bir köşesinde hala ben varım, bundan eminim. fakat hayatlarının devam ediyor olması, bir osmanlı tokadı gibi sersemletti bu gece beni. evet bir mail gördüm ve nişanlandığını okudum. ekim'in bilmem kaçında da (tarih vermiyim deşifre olur gibi olmasın) düğünü olduğunu okudum. tabii mail atmaktan şiddetle vazgeçtim, bana yakışmazdı. kaldı ki bu iğrenç klişelerden biri değildi. yani mail atıp da lafı 'hadi yine görüşelim' demeye getirmeyecektim asla. bitmiş olan bitmiştir, geri dönüşü olmaz bende olum manyak mısın...
