günahlarım o kadar fazla ki...affet beni demeye utanıyorum. her defasında bir daha yapmayacağım diyorum minik yürekli çocuk aklımla. ben, nefsimin hakimiyim diyorum ama olmuyor. yıllar ilerledikçe daha da ele avuca sığmaz oldum.
kendimi kendimden bile saklıyorum çoğu zaman. o kadar çaresiz kalıyorum ki yaptıklarım karşısında kendim bile affetmiyorum bedenimi, ruhumu...
ben bu yazıyı sana yazdım Allah'ım... beni içine düştüğüm şeytandan kurtar, elinde oyuncak oldum onun. bana ne yaptığını görüyorum ama müdahaleden yoksun düşecek kadar yorgunum. bütün günahlarımı affet desem affeder misin bilmiyorum. affetsen de aynısını tekrarlayacak kadar acizleşti ruhum. eski ben nereye gitti bulamıyorum. çağırsam gelecek kadar yakınlarda mı?
ben bu yazıyı sana yazdım, kapına gelecek yüzüm yok; bir şey dileyecek yakınlığım da...ama biliyorum sen her şeyi anlarsın. sana diyemediklerimi de dinle. usul usul yok olup gidiyorum, kendim kendi ellerimden kayıyor yavaşça...eğer beni tutmazsan yok oluşum yakındır biliyorum. yok olmak nedir işte onu bilmiyorum.
ben bu yazıyı sana yazdım Rabbim, asi kulunu sükunete kavuştur...
