insanın ruhuna işleyen tedirgin eden ve zamanı değerli yaşayamamasına sebep veren, adına endişe denen şeylerden, kurtulmaktır. belki biraz uzaklaşabilse insan, kafasını kaldırıp gökyüzüne bakabilirdi.
sabah aynı şekilde uyanabildiğine şaşırıp sevinebilirdi.
şarkı söyleyerek giderdi gitmek zorunda olduğu yerlere bile.hemde en eğlenceli şarkıları.
önüme çıkan her insanı görebilir, gülümseyebilirdi.
belki biraz uzaklaşabilse görebilirdi kaldırım taşlarının arasından yaşamak için inatla başını uzatan otları.ve belki ot demezdi.
endişeleri çöpe atabilme eylemini gerçekleştirebilseydi insan daha bir insan olurdu sanki.ve her geçen gün derecesi artarak özlemezdi geçmişi..
