Sizin düzeninizle, akıl anlayışınızla, namus anlayışınızla, başarı anlayışınızla... hiç bağdaşan yönüm yok. Aranızda dolaşmak için giyiniyorum.
Aranızda dolaşmak için çalışıyorum. istediğimi çalışmama izin vermediğiniz için. içgüdülerimi hiçbir iş'te uygulamama izin vermediğiniz için.
Hiçbir çaba harcamadan bunları yapabiliyorum, ama bir şey yapıldı sanıyorsunuz.
Yaşamım boyunca içimi kemirttiniz.
Evlerinizle. Okullarınızla. iş yerlerinizle. Özel ya da resmi kurumlarınızla içimi kemirttiniz. Ölmek istedim, diriltiniz. Yazı yazmak istedim, aç kalırsın, dediniz. Aç kalmayı denedim, serum verdiniz. Delirdim, kafama elektrik verdiniz.
Hiç aile olmayacak insanla bir araya geldim, gene aile olduk.
Ben bütün bunların dışındayım. Şimdi tek konuğu olduğum bu otelden ayrılırken, hangi otobüs ya da tren istasyonuna, hangi havaalanına ya da hangi limana doğru gideceğimi bilmediğim bu sabahta, iyi, başarılı, düzenli bir insandan başka her şey olduğumu duyuyorum!
