her günün bir önceki günden farklı olması gerektiğini düşünen, yaşamın ancak o şekilde bir anlam ifade edeceği fikrini taşıyan; yaşadığı günün bir öncekiyle aynı olduğunu hissettiği anda sıkılıp bunalmaya başlayan en başta kendine hayrı olmayan fuzuli insan. her daim konuşabilecek, anlaşabilecek birilerinin arayışında olan, fırsatıı bulduğunda da bir bahaneyle kendini ifade etme çabasına giren; kendisiyle belli bir paylaşıma giren birini bulduğunda ise kendi fuzuliliğini unutup onla konuşmaya kendini kaptırarak bahtiyar hale dönüşen, fakat onu kaybedip kendi başına kaldığında yine kendisinin kendine bir faydasının olmadığını farkedip kendini bulanık bunalımların içinde bulan insan. sözün özü: hayatına renk katan insanları bulmaya çalışan, zor da olsa bulan, fakat bulduğunu da pek kolay kaybedebilen, kaybedene kadar ise onla neyi ne kadar paylaşabilecekse o paylaşımı kurmaya çalışan, günlerinin artık tamamen aynılaştığını ve de bu aynılığı yalnız yaşamaya da mahkum hale geldiğini farkettiği gün yaşamının anlamsızlığına karar verip o yaşamdan işte o zaman vazgeçecek olan insan. şimdilik yaşamı tüm zorluğuna rağmen sevmektedir, zira yaşamayı ona sevdirecek birileri halen kıyıdan köşeden ara sıra da olsa çıkmaktadır...
