yaptığım ilk tek başıma otobüs yolculuğunda başıma geldiydi aynı yolculukta 2 olay.
cam kenarında oturuyordum yanım boştu. sonradan yanıma iri kıyım-öyle böyle değil 1,75 koltuk işgal edebilen biri- bayan oturdu. tabi ben de o zaman ilkokul 4'teydim, yani tıknaz bişiydim küçük ebatlarda falan. bayan oturur oturmaz ben cama kapaklandım. hareket etme imkanım da yok. sonra bayandan kopartan cümleyi söyledi "rahat otur evladım, rahat mısın?". ben tabi o an ne yapacağımı şaşırdım. allah razı olsun muavin durumu farketti beni şoförün yanındaki boşluğa tabureyle oturttu. yol virajlı bu arada. ön kapı açık. şoför kapıyı kapattıktan 3-4 saniye sonra sert bir virajı dönerken tabureden kapıya doğru uçtum. kapı kapanmasaydı belki 3. sayfada bir yerde haberim çıkardı. o yolculuğun nasıl bitmiş olduğunu halen anlamış değilim.
