özellikle japon savaş filmlerine , bende sanki bu atasözü yön veriyormuş hissi uyandırır. herkes patır patır yere dökülürken komutan kaçmayı aklından bile geçirmez, atını düşman saflarına doğru hızla ölümüne sürer. ölürken de insanı imrendirecek kadar güzelleşir, yavaş yavaş ama onurlu bir şekilde can verir.*
