benim de başıma geleceğini sandığım fakat an esnasında sıradanlıktan fazlasına gidemeyen duygularımı garipsemekten ötesine geçemeyince beklemekten vazgeçtiğim heyecandır. tıpkı lysden çıkınca yaşadığım sıradanlık gibi. stresle geçen bir yıldan sonra insan kendini rahat hissetmek istese de sıradan bi günden farkı olmuyor. ya da ben mi anormalim ne bileyim.
