içinde yaşayan bireylerin her birinin ailesinden en az bir ferdini kanserden kaybettiği bir şehir düşünün. son üç senede yapılan duble yollar öncesinde herkesin deniz kokusuyla uyandığı bir şehir. ayaklarını serinlettiği, ailesiyle gittiği mangal öncesinde kavununu karpuzunu soğuması için koyduğu derelerin artık akmadığı bir şehir. türkiye'nin balık ihyiyacını karşılyacak kadar verimli olmasına rağmen artık belirli zamanlarda avlanılması gerektiği için nadiren balık yiyebilen bir şehir. ne bileyim, apartmanlar, binalar, iş merkezleri yapılacağı için binlerce fındık ağacının, mısır, çay tarlasının yok olduğu bir şehir.
bi umut işte bizimkisi, az da olsa bir umut. çocuğumuz torunumuz hikayeleriyle değil gerçeğiyle büyüsün diye bir umut. herkesi kendisi gibi argonot zanneden antenler anlamasada umut ediyoruz. ne yapalım, başka çaremiz yok.
