Neresindeyim bu hayatın, düşüyor muyum yoksa bir yerlere tutundum mu bilemiyorum, bilememekle birlikte sanki hiçliğin içinde boğuluyor, zamanın tüm baskılarına rağmen bu bitmiş ciğerlerimle nefes almaya çalışıyorum. Neydi beni böyle yapan zaman mı yok, yok kesinlikle olamaz çünkü o yıllarca zihnimizde ki tek ilaçtı en derin yaralarıma, acılarımı dindiren tek dermandı. Ne oldu da birden diğer yüzünü gösterdi neden hayatımın her anına tecavüz etti bilemem belki de bu onun tedavi biçimi. Neresinde bile olduğumu bilmediğim bu dünya oyununda canlarım bitmeden game over oldum itiraf ediyorum.
