yine bu yıl ada sensiz, içime hiç sinmedi
dilde yalnız dolaştım hep, gözyaşlarını dinmedi
ben de şaştım, nasıl oldu, yüreğime inmedi
dilde yalnız dolaştım hep, gözyaşlarını dinmedi.
yalnız bırakıp gitme bu akşam yine erken
öksüz sanırım kendimi ben sensiz içerken
en neşeli demler bu gece sazla geçerken
öksüz sanırım kendimi ben sensiz içerken.
bir adımlık ömür benim ömrüm. uçurumun kenarında, ha düştü ha düşecek yüreğim. geceleri yürüyorum rüyalarımda. sonu gözükmeyen bir sahil, uçsuz bucaksız ve sensiz. attığım her adımda sana yaklaşacağımı düşünürken, daha çok uzaklaşıyorum. yine, hiçbir şey bilmiyorum.
oysa ve keşke ile başlayan cümlelerimin devamını getirmekten korkuyorum. bir labirentte dolanıp duruyorum 11 aydır. sanki her kapı sana çıkacakmış gibi, sanki orada beni bulup çekip çıkaracakmışsın gibi. ama ben yine uzaklaşıyorum. yine, hiçbir şey bilmiyorum.
eylül soğuğu ile geldi yine. oysa ben hiç eylül de üşümezdim. hatırlıyorum da, geçen sene yine sensizdim ben bu aylarda. sensiz idim. yoktun sen, gitmiştin. bir binanın çatısında seni bekliyorum. bir adım atsam sonsuzluk, bir adım geri gitsem sensizlik. ama ben yine üşüyorum. yine, hiçbir şey bilmiyorum.
gözlerimi dünya'ya açtığım günden bu yana kapanması için yalvardığım günleri sayıyorum. üç oluyor, beş oluyor, on oluyor ve sonu yine sensizlik oluyor. okul çıkışı minibüs yolculuklarında arkamda otururdun. gözlerinin içine bakardım, fısıldardım seni seviyorum diye. sende gülüp, bende seni derdin. ben seni özlemedim. bana seni seviyorum derken parlayan gözlerini özledim. ama ben hala sayıyorum günleri. yine, hiçbir şey bilmiyorum.
zaman geçecek yine. sen geldiğin gibi tekrar gideceksin, ben ise seni bekleyeceğim. kah hatalar ile, kah yanlışlar ile. gözyaşlarım yine yanağımdan süzülecek saat her 02.20'yi gösterdiğinde. her saat başı biraz daha ağaracak saçlarım. belki ömrümün son deminde tekrar geri geleceksin. ama gideceksin eskisi gibi. ben, yine üşüyeceğim.
gözlerime seni çizdikten sonra boyama kalemlerini kaybetmiş çocuk üzüntüsü ile kesik kesik damlalar akıyor gözlerimden. her biri volkandan süzülen bir lav. yanağımdan dudaklarıma yol alıyor, kan revan oluyor yorgun ve gülmeyi unutmuş yüzüm.
