...her gün dört saat boyunca istanbul iki yanımdan akıyor, ben saydam bir kutu içinde istanbul'un ortasından akıyorum. ama birbirimize değmiyoruz. şişe içinde ırmağa atılmış bir mektup gibiyim. hem ırmağın içindeyim, hem ona bir katkım yok. hem diyeceğim bir şeyler var şişenin içinde kapanmış, hem ırmağın bundan haberi yok ve olmayacak. hem ırmak beni bir yerden bir yere götürüyor, hem gittiğimiz yönü ben saptayamıyorum. hem ırmak bana dokunmuyor, hem ben ırmağa dokunamıyorum. birbirimize değmiyoruz.
