sabah, okunmuş pirincimi, suyumu, şekerimi alıp girdiğim sınavdır. evet hala eski kafadayım ben okunmuş pirinçle, şekerle-suyla olabileceğini düşünenlerdenim, he benim gibi düşünen en az bir milyonikyüzbin kişi bulabilir miyim? hayır.
ne dolaplar dönmüş olan sınavdır.
sınava girerken gördüm o yüzlerdeki sıkıntıyı, endişeyi bilader, kimi ulan bu benim son şansım galiba lan, olmazsa ne yaparım ben der gibiydi, kimi hala anne-babasıyla gelmişti. belki nostalji için belki cidden motive olduğu için, kimi konuşamıyordu bile heyecandan...
velhasıl; o kadar sıkıntı çeken adamları gördüm, oğlum aklımın ucundan geçmedi lan böle bi piçliğin yapılabileceği, soruların dağıtabileceği...
