'Sizi aptal yerine koyamam. En büyük suçum yüzde yüz eğleniyor gibi görünmektir. Çok hassasım. Sanırım insanları çok seviyorum. o kadar çok seviyorum ki bu beni üzüyor.'
(Kurt Cobain, intihar etmeden önce yazdığı son sözler.)
üstünü başını yırtan otobüslerde yüksek sesle müzik dinleyenlere cobain bir mamül gibi sunuldu. sanayinin bir alanı oldu. cobain'in müziği akla gelmedi. Oysa cobain kendisini dinleyen, onu kendine model olarak seçenlerin yüzde seksenine benzemiyordu.
Gitarıyla yatıyordu, resim yapıyordu, şiirden romana eline ne geçse okuyordu ve en fazla insanların beraber, eşit ve özgür olmasını, her şeyin paylaşılmasını, her şeyin tartışılmasını, cinsiyetin hiçbir değerinin olmamasını istiyordu.
Bir model değil, müzikte bir sembol, hayatta karşı duruşuyla bir derviş.
(bkz: Müslüm yücel)'in Edebiyatta ölüm ve intihar, adlı kitabından alıntılanmıştır, yom yayınları s. 238-239-240.
