en yakın gün gelir en uzak olur derlerdi de inanmazdım. ayrılık sayesinde...
o kadar başarılı ki bu konuda siz farketmeden, istemeden, zorla, bile bile, acı çekerek, üzülerek, yıpratarak kendinizi, susarak, deli gibi haykırarak ve arkanızı dönüp giderek... ayrılık sayesinde...
o gün ayrılık sayesinde gelir siz ondan giderken..
ayrılıkla değişir mesafeleriniz, siz en ama en yakın hissettiğiniz, en samimi bulduğunuz, herşeyinizi paylaştığınız, sırlarınızı, sıkıntılarınızı, korkularınızı, kimseyle paylaşamayıp ona anlattıklarınızı, ona baktığınızda, onunla konuştuğunuzda bulduğunuz kendinizi ve herşeyi bırakırsınız..
şartlardır bu hale getiren sizi. sorun ne sevgidedir ne de aşkınızda... gün gelir ya işte o gün en uzaklara atarsınız birbirinizi. içinizden atamasanızda. artık sıradan bir arkadaşınızdan da ulaşılmazdır, hatta sokakta konuşabilme ihtimaliniz olan nice topluluklardan da.. görseniz bile düğümlenecektir cümleler ve selam bile fazladır artık ona...
yabancıdır sizin için artık o, hatta sokakata konuşabilme ihtimaliniz olan nice topluluklardan da...
üzülürsünüz kendi kendinize, yıpratırsınız, ağlarsınız aralıksız, gün geçer acınız azalır yavaş yavaş, sonra bir gün bakarsınız ki içinizde o gerçek acı yok olmuş.. sizin en değer verdiğiniz yabancınız olmuş ve evet günler geçmiş hem de sizi yabancılaştırarak sevgilinize... tuhaf... *
