zeynep sevmedi kimseyi şimdiye dek. kimseye"bu olur" gözüyle bakmadı. yoluna yalnız devam etmek istedi hep. ta ki 'o gün' gelinceye dek.
o gün gelecekti ve 'o' gelip bulacaktı zeynep'i. Öyle düşünüyordu ya zeynep. herşeyi o planlayabilirdi sanki...
bu öyle bi'şey değildi ki babası alsındı. ama bilemedi işte. her ne kadar akıllıyım diye geçinse de bir yerde o da tökezleyebiliyormuş en nihayetinde.
zeynep'in 'o gün'ü geldi. ya da zeynep öyle sandı. en başından bilseydi ki böylesi yanacak içi hiç fırsat verir miydi?
meğer gelenin gönlü zeynep'e geldiğinde zaten doluymuş. ne bilsindi ki zeynep? nerden bilsindi? kim bu kadar aşağılık, bu kadar pislik olabilirdi nerden bilsindi? duymuştu öylelerini ama görmemişti hiç. göreceğini de zannetmiyordu ya, en acı şeklini gördü...
