sinirlenme dostum!
sana amerikan filmlerinden fırlamış gibi seslendim yine. hayat ne garip değil mi? bir yanda sevdiklerimiz ölüyor, bir yanda içmeye devam ediyor insanlar. cumartesi gecesi aklıma geldin. şu sözlükte kim vardı o, sen, benden başka... o gitti melek oldu. sen ve ben kaldık başbaşa. cumartesi gecesi etrafımda insanlar... solumda deniz... kordon... ölüm haberi geliyor, bazı insan müsvetteleri gülüyorlar, hadi lan ölmüş mü diye? duramadım, kalamadım yanlarında. aramamam gereken birini aradım o gece. sen bildin kimi aradığımı. içimi acıttı yine n' olur ağlama deyişi. gittiğinden beri kalbimin telini kimse titretememişti. yine o vurdu mızrabıyla, naznaz' ın kalbinde acı ama tatlı bir ezgi. burada olaydı sarılaydım, yüzüne yüz süreydim, omzunda ağlayaydım dedim nercik. dedirtti bana... içim ürperdi acıma ağlarken. sonra nercik oturdum sahile... sen geldin aklıma. acaba dedim o olsa, oradakilere ölmüş mü lan diye gülenlere napardı? sinirlenip koyar mıydın bir tane yumruk ağızlarının ortasına. ben o kadar istedim ki...
neyse şiddete başvurmayalım.
yolumuz uzun, güzel... sana binalar yaptım, aklına sığdıramacağın. gelirken getirecektim yanına; evde unuttum.
not: salca öldüm mü diye merak etmiyor artık, sen ara beni 'öldün mü?' diye.
