atatürkçü olunmaz atatürkçü doğulur. sizin de babanız adam gibi bir işte değilde yan gelip yatacağı bir pozisyonda türkiye şartlarının çok üstünde bir hayat sürse, insanlara tepeden bakabilen bir burjuva olarak yetişseniz sizde atatürkçülükten vazgeçemezsiniz. çalışıp karın doyurma derdine düşmek yerine en güzel okullarda, en güzel evlerde doğar, yaşar büyür evlenir, yuva kurarsınız. çevreniz geniştir, size her yol açılır. atatürkçü olunca bana da aynı şeyleri verecekseniz koşa koşa gelir atatürkçü olurum. fakat biliyorum ki bizim gibi köylüleri içinize almazsınız. biz taşralı eğitimsizleriz. en önemli okullarda herşeye rağmen kariyer yapsak dahi...
geçenlerde biriyle tanıştım. adam bana neden bu kadar işkolik olduğumu, kendime, çocuklarıma anneme babama eşime zaman ayırmadığımı soruyor. hem okuyor hem çalışıyorum. hatta geçinmek için okulu bıraktım ve yıllar sonra imkanlarım düzelince tekrar okula döndüm. yine de rahat bir yaşamım olduğu söylenemez. adam bana şuraya gittin mi buraya gittin mi, şurda şu spor yaparsın burda şunun avına gidersin diyor. beni memleketten çıkıp gezmediğim için kendince aşağılıyor. bana yemek kültüründen, müzik kültüründen, içki kültüründen bahsediyor. maalesef hiçbiri ile ilgilenecek ne çok param oldu ne vaktim. adam bana sanki dünyada hiç yaşamamışsın yazık der gibi bakıyor. hele namaza gideceğim geç kaldım deyince iyice hayıflandı. modern görünüşün altında bir yobaz mı saklıyordun diye kin kokan sözlerilye üzdü. namaza gitmeyecektim ama adama kendisiyle aynı kafada olmadığı, farklı sıkıntılarım olduğu ve farklı dünyaların insanı olduğumuzu anlatmanın en anlamlı yoluydu. ben kendi emeğimle geldiğim yerlerden mutluyum. kimsenin sırtına basıp da ne toplum içinde ne iş hayatında yalakalık yapmadım.
edit: ben daha atatürkçü fakir insan görmedim.varsa tanışmak isterim.
