soğuk ve uzun kış geceleridir. rüzgar dışarda uğuldamaktadır, bardaktan boşalırcasına yağan bir yağmur eşlik eder uğuldayan rüzgara. kulaklarını kapatır küçük çocuk, başına çeker yorganını, saklamak ister kendini. çakan şimşeklerin o korkutucu gürültüsüyle, odayı dolduran o ani ışıklanmalar birleşince küçük çocuk korkar. kardeşi de yoktur ki bu korkusunu paylaşabileceği... çaresiz yatağının yanındaki ayıcığa sarılır, ondan medet umarcasına. bu korkuların içinde sabahı zor eder çocuk, uyandığında pencereden sızan güneşi gördüğünde içini büyük bir mutluluk kaplar. (bkz: kendimden biliyorum)
