sıkıcı, kısır gecelerin en doğurgan mağarasıdır platon'unki. ipinden kurtulanın mağaraya dönüşünde kibir en rastlanan insan zaafıdır örneğin: "aydınlandım, sizi yakarım". çek git halbuki değil mi?
yemez tabi, yıllarca "gerçek" sandıklarından kurtulmak, ipten kurtulmak kadar kolay mı? gözünü kamaştıran gün ışığında gördüklerini sindirmek, anlamlandırmak, anlamak, neden-sonuç ilişkisi kurmak, uyaran bombardımanından sağ çıkmak kolay mı? değil.
her ipten kurtulanın peygamberlik iddiası da bundan işte. senin çözdüğün ipi o çözemiyor mu yavru? sırtından doğru vuran esintiyi hissetmiyor mu? bahar güneşinin azdırdığı çiçeklerin kokusu bir senin mi burnunu gıdıklıyor? adam öyle mutlu diyorum. henüz oturduğu yerde bir ateşin duvara yansıttığı gölgeleri çözememiş ki adam. onları bir halletse o da kalkacak dizlerini oğuşturarak ve çıkacak mağaradan gözlerini oğuşturarak.
