hayatımda önemli bir iz bırakan kampanya.
henüz ergenlik dönemimin ortalarındaydım. kapının önünde bir arkadaşımla oturmuş, beybileyd oynayan ufaklıkları seyrediyorduk. tamam itiraf ediyorum, ara sıra biz bile oynuyorduk.. bakkaldan aldığımız doritosları bir pakede karıştırmış, kokteyl yapmış yiyorduk. neyse, söz döndü dolaştı buna geldi.. arkadaşım dedi ki:
-lan aga bulabildin mi sen tytz'yi?
lan aklımda bir fikir vardı ama söylesem mi söylemesem mi diye düşündüm. ama bugüne kadar babamla oynadığımız hiçbir şans oyunundan bir bok kazanamadığım için ağzımdan çıkıverdi o 4 kelime: tam yeri tam zamanı!
-ooo süper lan olabilir bak, dur mesaj atayım. ya da hak geçmesin lan sen at sonra atarım ben?
eğer tamam deseydim, telefonum olmadığını belli edecektim, ezilecektim belki de, mahallemde ikinci sınıf ergen muamelesi görecektim. yukarı çıkıp babamın telefonu almak da zor geldi, neyse. "yok ya, ayıpsın kanka" dedim. o da yolladı.
aradan yaklaşık 1 ay geçmişti..*
bir sabah ansızın kapı çaldı. yavşağın teki elinde bir paketle kapıya dayanmış, piç gibi sırıtıyordu.."noldu lan" dedim..
-aga çok sağol yaa.. ipod kazandım olum şuna bak lan süper bişey.
+do..do..doritostan mı lan o?
-aynen olum, hani sen vermiştin ya şifreyi falan.
evet, tüm hayalimi süsleyen o beyaz renkli, döndürmeli tuş takımna sahip ipod, yavşağın tekindeydi ve bana hava yapıyordu. kendi kendime "vay amk vay" dedim, arkamda hafif bir acı hissederek kapıyı kapadım, yatağıma geri döndüm, yattım, uyuyamadım, ağladım..
