kemalistin de iyisi kötüsü var tabii. her yerin iyisinin de kötüsünün de olduğu geyiği gibi bir nebze. kemalist kardeşlerimiz arasında da iyi insanlar olduğuna inananlardanım ben. umarım ilerde daha iyi olur durumları.
ramazan, oruç falan diyoruz. saygı diyoruz, geçenlerde misafir olduğum evin terasından şehri izliyorum. güneşin batışına tekabül eden o güzel ezan sesleri çınlıyor kulaklarımda. derken, tam karşıda ezan sesine müteakip hafif bir türk sanat müziği ve bardakların bir birine değme sesi ile irkildim. elimdeki hurma düştü, kafamı kaldırıp baktığımda içler acısı halini gördüm oradaki arkadaşların. üzülmek dışında yapacak pek fazla bir şey yok şimdilik.
şimdi bu bir kasıt mıdır ? yoksa denk mi gelmiştir ? o sofraya oturduklarında acaba niyetliler miydi ? gibi bir çok soru peydah oldu. ee tabi şimdi bir kaç pehlivan gelip
allah / arası / kul
gibi şeyleri birleştirip anlamlı bir şeyler yazacaklar.
