okudugum ilk romani sol frame de gormemle birlikte icimi garip bir duygu silsilesi kapladi.* vay be ne kadar kucuktum ve kitaplarin gereksiz olduguna, annem cagirana kadar sokakta mac yapmanin yerine kitap okumanin nasil aptalca birsey olduguna koru korune inandigim yaslarda *,hayata bakis acimi tumuyle degistirmisti. isin ilginci kitabin konusunu bile simdi hayal meyal hatirlamama ragmen, icimde birseyler kipirdadi. yeniden mi alip okusam naapsam??
