kanlı elmas; filmiyle paralellik kursamda bütünüyle iki filmin birebir aynı olduğunu söylemek güç.savaş tanrısı kendi olabilmeyi başarabilmiş filmlerden.andrew niccol son dönemlerin önemli yönetmenlerinden.gattaca gibi bir film yazıp, yönetmiş.truman show gibi bir filmin senaryosunu yazmış.kendine özgü bir sinema diline sahip olabilmiş, özgün bir senarist-yönetmen.film bir kurşunun hikayesiyle başlıyor.o kurşun bir afrikalı çocuğunun beynine saplanarak hikayesini sonlandırıyor.işte onun hikayesinin bittiği yerde de adamımız yuri orlov'un hikayesi başlıyor.adamımız silah kaçakçısı.filmimiz bu hikaye üzerine temelleniyor.yuri orlov filmin kahramanı mı yoksa anti kahraman mı izlerken siz karar vereceksiniz.niccol onu sevimli bir karaktermiş gibi yansıtsa da aslında inceden inceye dalga geçiyor sonucuna vardım filmin sonunda.tek derdi kendi parasını kazanmak, ben yapmasam da nasıl olsa birileri bu işi yapacak.o zaman ben yapayım mantığında olan bir adamı her ne olursa olsun sevmek pek mümkün görünmüyor.film kahvelerde bile geyik muhabbetine konu olan silah, silah kaçakcılığı mevzusunu yalın, akılda kalıcı ve içinde ironi barındıran; ama asla gerçeklikten taviz vermeyen bir biçimde anlatıyor.kesinlikle etkileniyor kızıyor, küfür ediyor, bağırıp. çağırıyor.sonra da burger king;den hamburger ve cips alıp hayatınıza kaldığınız yerden devam ediyorsunuz.siz hayatınıza kaldığınız yerden devam ederken, dünyanın bir yerlerinde özellikle; "dünya'nın gözyaşı" olan afrika'da çocuklar ölmeye devam ediyor.afrika'da "nefes" almak bir lüks çünkü çocuklara. film, çarpıcı cümle konusunda ise müthiş. özellikle filmin başında yuri şöyle sesleniyor: "dünya üzerinde yaklaşık 550 milyon adet silah var. yani dünyada her 12 kişiye bir silah düşüyor. mesele şu: öteki 11 kişiyi nasıl silahlandırırız?ya da 14 yaşında birinin attığı kurşun, 40 yaşında birinin attığı kurşun kadar etkilidir.şu da var ki andrew niccol çok iyi senaryo yazarı; ama çok iyi yönetmen değil.çok iyi yönetmenin elinde çok daha iyi film olabilirdi.
