öylesine günler yaşıyorum, uyanıyorum hiç bişey olmamış gibi rutin hayatıma devam ediyorum, aynaya bakıyorum bir kaç çizgi mi var ne göz kenarlarımda olsun yakışıyor diyip teselli ediyorum kendimi, makyajımı yapıp topuzumu yapıyorum, kepi her zamanki gibi takıyorum hafif sağa eğik, hep öyle takarım hiç yenilemem kendimi hep aynıyım huylarımda öle hiç birini törpülemem, kimse için kendi huyumdan suyumdan vazgeçemedim hiç. niye bu kadar bencilim diye kendimi sorguluyorum bazen oklar babamı gösteriyor genelde öyle güvensizim ki ona öyle sevmiyorum ki onu öyle kazıklar attı ki bana, şimdi kimse için hiç bir şey yapasım gelmiyor değmeyecek nasılsa kazığı atacak siktir olup gidecek diyorum ki yanılmayı çok istememe rağmen bu gerçek hayatımda değişmiyor kadın erkek farketmıyor en iyi dost en iyi aşık en iyi akraba bile hayatımın kazığını atıp siktir olup gidiyor hayatımdan.ben napıyorum peki hiç bişey olmamış gibi davranıyorum gülücükler dağıtmaya devam ediyorum sağa sola, çok mutluymuşum gibi dolaşıyorum. mesleğe ilk başladığımda amirim evde cenazen olsa bile bu uçağa adım attığında gülümseyeceksin derdi o gün bugündür yüzüm hiç asılmadı, acım varken bile yüzümde sahte de olsa tebessüm vardı, şimdi yine aynı şeyi yapıyorum içime atıp üstünü örtüyorum acılarımın.fırtına ne zaman kopacak bilmiyorum..annem soruyor neyin var evladım gülüyorsun ama ben sesinden anlarım bişey olmuş diyor, yok bişey diyorum.herşeyin var kızım şükret biraz diyor,evet anne her şeyim var ama aslında hiç bişeyim yok..
