o zamanlar bir fenerbahçeli olarak (ne alakası varsa orada türkiye temsil ediliyor) sokağa babamla kendimizi atmışızdır. türk bayrakları ve galatasaray bayrakları havalarda herkes yollarda. babam diyor ki bak olum bidaha böyle bir görüntü göremezsin.. duygulanıyorum ve galatasaray marşları söylüyorum. duygulanmışım ağlıyorum. keşke diyorum fenerde böyle bir başarı elde etse. dualarımı kabul ettiği için allahıma teşekkür ediyorum. arkasından gece 3 gibi eve dönüyorum ve hala ağlıyorum. (bkz: teşekkürler galatasaray teşekkürler türkiye) *
