lisedeki en yakın arkadaşım hatta kardeşim dediğim kişiyi son 3 senedir yiyip bitiren psikolojik sorundur. her ne kadar özel bir durum olsa da madem bu sorundan muzdarip olan insan çok. eğer insanlara faydalı olacaksa yemişim etik değerleri diyip anlatıyorum.
arkadaşım lise son sınıfa kadar herkesten daha düzgün psikolojiye sahipti. sonra ne olduysa çocuk okula gidiyorum diye evden çıkmaya ve okulun olduğu ilçenin girişinde inip evine geri yürümeye, okula gelmemeye başladı. bu yavşaklar hastalıklarını da gizler, sanki birşey olacak. anlat derdini derman bulalım değil mi?
liseden sonra çocuk üniversiteyi kazanamadı ve ana-babası bunu özel üniversiteye yolladı. arkadaşımız üniversiteye bir hafta gitti ve bıraktı. bu sene üçüncü kez üniversite sınavına girdi ve açık öğretim yazdı; seneye adam gibi üniversite okuyacağını iddia ediyor ama bugün gördüğüm kadarıyla o da zor.
hastalığın belirtileri:
bizim arkadaş tanımadığı birisiyle konuşurken karnına ağrılar giriyormuş.
kapalı ve basık alanlarda fazla kalamıyor ve otobüs, minibüs, tren, vapur gibi araçlara binemez durumda. sürekli kendi arabasıyla seyahat ediyor.
topluluk içinde yapacağı bir absürt hareketten korktuğu için kendini sıkıyor ve çözümü topluma karışmamakta buluyor. lan millet toplum içinde ne hareketler yapıyor da sorun olmuyor, sen yapınca mı olacak? ama öyle sanıyor işte.
birkaç sebep daha var ama onların arkadaşın özel sorunu olduğundan genelleştirip insanların kafasını bulandırmayalım.
tedavisi:
psikiyatriste gitti ve yirmiden fazla seansa girdi. çok para harcadı bu durum için, haplar kullandı. durumunda iyileşmeler var elbette. ama tamamen iyileşmedi, işi beyinde bitirmesi gerekiyor kendisi de farkında ama henüz yapamadı.
yüzmeye gidiyor, basket oynuyor, balık tutuyor. ama bugün anladığım kadarıyla yüzmenin de bir albenisi kalmamış, yüzüp geliyoruz işte diyor.
arkadaşım tedavisini bir olaya bağlamış ve o gerçekleşirse iyileşeceğini söylüyor. yoktur böyle bir şey; sonra bu olay da gerçekleşince ve iyileşmeyince intihar mı edeceksin? saçmalık.
edit: o olay cinsel ilişkiye girmek. dediğim gibi saçmalık.
edit 2: karaköy' de geneleve gidip cinsel ilişkiye de girdi. sonuç: hastalık devam ediyor..
psikolojik bir sorun farkındayız ama insan kendini de zorlamalı biraz. internette okuduğum kadarıyla bu hastalıklar sıfırlanamazmış ve en düşük seviyeye çekilirmiş. yani tekrar nüksetme tehlikesi var, o zamanlarda dirayetli olmak gerekir.
işin içinden çıkamazsak şöyle bir durum da var: allah insana taşıyamayacağı yükü vermezmiş. yani aciz kullarını sınamak için bu şekilde sorunlar ve dertler verir. facebook' ta dolaşan bir yazı vardı derdimi seviyorum çünkü derdimi vereni seviyorum diye. sanırım işin özeti bu. ateistler lütfen bu son paragrafı ciddiye almasınlar.
