küçük yerleşim birimlerinde hala insan merkezli bir yaşam sürdürülebilmesinin mümkün olduğu, bir çok güzel adetin yaşatılabildiği, insanın insana karşılıksız yardım edebildiği, maddi imkanı az, manevi yönden daha zengin olduğu bir gerçektir.
küçük, uzak ve bazan çok da soğuk olan bu yerleşimlerin kendi içinde bir sıcaklığı vardır.
büyük metropollerin sunduğu bir çok imkana rağmen insanı para merkezli ve yalnızlaştıran bir hayata itmektedir.
metropolde yaşanıyorsa bile böyle yerlerde vakit geçirmek insan ruhuna son derece iyi gelmekte ve insanı yenilemektedir.
bunun içinde para gerekmesi ayrıca bir ironidir.
