yabancı filmlerde çevirmenlerin; yerli filmlerde yardımcı yönetmenlerin içine etmek için büyük özveriyle çalıştıkları seslendirmedir.
düşünün şimdi...
bu işin eğitimini almış birisiniz. türkçe film seslendirmesine giriyorsunuz (türkiye'de gerçek oyuncu az tabiî kendilerini seslendiremiyorlar); elinize kâğıdı veriyorlar. gözden geçirip akvaryuma giriyorsunuz. aah! o ne? kulaklıktaki sesle önünüzde yazan farklı. işiniz yoksa o kısacık sürede kâğıttakileri düzeltin. sonra da dudakları oturtarak, vurguları ve varsa ağız/şive farklarını yerli yerinde kullan... Bunların tamamını iki tekrarda yap.
yabancı filmlerde ise çevirmenler dile tam olarak hakim olmadıklarından altı hecelik tümceleri tam olarak açıklayacağım diye meâl yazmaya girişiyorlar. ne vurgu, ne dudak senkronu, ne anlaşılırlık... ortada hiçbir şey kalmıyor. Dublaj sanatçısı filmin dilini iyi biliyorsa (ki geneli en az bir dili iyi bilirler) kısa sürede elinden geldiğince düzeltiyor ama o da bir yere kadar.
sözün özü: evet, eskisi kadar iyi seslendirme ve dublaj sanatçıları yetişmiyor (ben de o eskisinden kötü olanlardan sayılırım) ama esas işin boka saran kısmı çok daha başka yerde.
not: ntv'nin çevirmenleri son derece kötüdür. adamlar bir life'ı o kadar para verip tuncel kurtiz'e seslendiriyorlar ama üç kuruş paraya kıyıp adam gibi bir çeviri yaptırmıyorlar.
