hırs dolu. gerisi ne yazık ki boş. eğer ki aksi olsaydı türk futbolu için genç yaşlarda ter dökmeye başlardı.
çoğu maçta özellikle pozisyon alışlarına bakıyorum. 10 üzerinden, 100 üzerinden, 1000 üzerinden sıfır. kurtarmaz başka. adam 'bilmiyor' nereye kaçacağını, top isteyeceğini. ya da biliyor, aklından geçiriyor fakat uygulayamıyor. sonuç olarak şu an olarak oynadığı trabzonspor un çoğu atağını böyle heba ediyor.
hani bir futbolcunun; sağına, soluna, arkasına adam koyup o adamı destekler, eksiklerini tamamlarsınız. umut'un arkasına pele yi, sağına maradona yı, soluna da hami mandıralı* yı koy; bu adam, bu üçünü izler bir atak sırasında. top ayağına gelince de şapşallar kaptırır.
işin özeti: takım arkadaşlarını izleme be çocuk, kaç, kaçır, adam eksilt ama seyretme be çocuğum.
