paris saint german de başlayan kariyerimde devre arasında takımdan ayrılarak belki de kariyerimin en önemli kararını vermiştim. 17 maçta yalnızca 1 gol atmayı başarmıştım fakat takımın dizilişi pek umut vaat etmiyordu. gittiğim takımsa ingilterenin ortasıra takımlarından newcastle united idi. takımda yer mücadelesi yaparken çok hırpalandım ama sonunda formayı sırtıma geçirmiştim. ilk yılımda sezonun en iyi 11ine girebilmek müthiş bir başarıydı fakat esas başarı 3 sene sonra gelecekti. 21 yaşımda uefa kupasını newcastle'a getirmek büyük başarıydı. finalde 1 gol 1 asistle oynamam ise ayrı bir gurur kaynağıydı.
bu sırada her sezon gelen transfer tekliflerini reddediyordum. ta ki barcelona'dan teklif gelene kadar... barcelonada lig şampiyonluğu ve şampiyonlar ligi şampiyonluğu elde ettim fakat bir mutsuzluk vardı. xavi, iniesta ve etoo üçlüsü beni aralarına almıyorlar ne bir pas veriyor ne bir orta yapıyorlardı. teknik ekibin buna müdahele etmemesi beni iyice çileden çıkardı ve üzerime domuz kafası atılması riskini göze alarak idolüm figonun peşinden gittim ve real madrid'e transfer oldum. artık en büyük düşmanlarıydım katalanların. onların elinden lig şampiyonluğunu ve şampiyonlar ligi şampiyonluğunu aldım. artık kariyerimin son günleriydi ve kazanmadığım kupa kalmamıştı. kariyerimi tekrar newcastleda tamamlamak istedim fakat yönetim gitmemi her seferinde engelledi. real madrid'in en büyük yıldızları listesine adımı yazmışlardı artık... *
