arif nazim'ait bir siir.
anne ben ölüyorum..
gözlerim kaniyor ikide bir,
türk filmlerinin yari absürt senaryolarinda
hüzünleniyorum..
sizofreni diyorlar alginligima,
anne ben ölüyorum...
gözlerim doluyor,gözlerim kaniyor ikide bir,
anne ben erken ölüyorum...
yüregim gene benimle,ama ben yaraliyim
ve artik ata binemiyorum,aramizda daglar var.
kokun geliyor uzaklardan,hissediyorum
ellerin cennet kokuyor anne,kucagin cennet kokuyor.
beni kucagina alsana,sarsana beni koklasana.
anne ben ölüyorum aglamasana..
sevdigim kiza söyle,sarkimizi unutmasin,
''her yerde sen,herseyde sen bilmemki nasil söylesem'' diye biten sarkimizi..
nefes almak yasamak midir anne?
aci cekiyorum nefes alirken..
yasamak aci cekmek midir?
ölürsem nefes alamam degil mi?
o halde ölüm acisiz,daha mi güzeldir ölüm?
keske diyorum,hic gelmeseydim buralara.
adam olmak icin burali olmak gerekmezmis.
yolumu kesmeselerdi dar sokaklarda,kavgalara girmeseydim.
seni bu kadar üzmeseydim,keske diyorum, ah keske...
düsünki;savrulmusum,ates iken kül olmusum.
alin yazim almis beni avuclarina,
ki uzaklarda bir sehir olmusum.
üsüyen,yanan,eriyen bir sehir.
kül olmus gitmisim anne,
ve bir avuc toz olup düsmüsüm ayak izine.
ve simdi yaniyorum,elini tutamadan ölüyorum ona yaniyorum..
saclarim agarmadan ölüyorum,ona yaniyorum
anne ben ölüyorum,gözlerim doluyor,gözlerim kaniyor
anne ben erken ölüyorum...
kokun geliyor uzaklardan,hissediyorum.
ellerin cennet kokuyor anne,kucagin cennet kokuyor,
beni kucagina alsana,sarsana beni,koklasana,
anne!ben ölüyorum,aglamasana...
